Een lang verhaal

Helaas weinig tijd voor mijn bloggen gehad, maar nu mag het wel weer een keertje! Dit keer is het dus een lange, om al mijn geweldige ervaringen weer eens met jullie te delen.. In een woord: geweldig!! Twee weken geleden op vrijdag zijn we wezen rodelen op een baan hier in Kaapstad. Het heette Cool Runnings. Echt een leuke ervaring, met een stuk meer snelheid uit zo’n gek karretje dan je denkt. Toen snel naar huis en afspraken gemaakt om zaterdag middag te gaan windsurfen met een Franse kerel die hier ook in de buurt woont. Helaas woog dit menneke maar 30 kilo volgens mij, en had hij een aardig gevorderde bord, wat betekende dat je bijna geen vlak hebt om op te staan. Best wel frustrerend als je dan iedere keer weer in het water ligt doordat je met board en al begint te zinken.. Over een paar weken denk ik maar opnieuw proberen ofzo. Daarna nog even naar een heerlijk italiaans restaurant gegaan om een goddelijk grote pizza naar binnen te werken, en meteen daarachteraan een filmpje in Canalwalk. Kingsmen, The Secret Service. Echt een humor film, met best slechte special effects, maar een leuk verhaal!

Toen snel naar mn bedje toe, want de volgende dag stond er een geweldige hike op het programma. S’ochtends om half 7 opgepikt met de motor, en toen vol gas richting de tafelberg. Natuurlijk was alleen de roze helm nog over, dus zat ik met al mijn mannelijkheid bij mijn stagebegeleidster achterop de motor met een roze helm op mn bakkes.. Na eenmaal aangekomen te zijn op de parkeerplaats zijn we een route richting de tafelberg gaan lopen. De mooiste route vinden mensen over het algemeen Skeleton George, waarbij je vanaf Kirstenbosch Gardens via de ‘achterkant’ van de Tafelberg naar de top loopt. Na ongeveer 4 uur klimmen met zo nu en dan een kleine pauze, kwamen we eindelijk aan op de tafelberg. Een prachtig uitzicht, met een nog prachtigere route ernaartoe. Echt van genoten. Weer 3 en een half uur later stonden we weer beneden, maar wel nadat we een tukje gedaan hadden op een van de rotsen langs de weg. In totaal hebben we zo’n 7 en een half uur geknald en rond de 19/20 km gelopen. De dat met 1200 meter hoogteverschil. Dan heb je bij thuiskomst maar zin in 2 dingen. Bier en vlees, en gelukkig hadden we de mogelijkheid om Luuk in te schakelen om dit voor ons te regelen bij thuiskomst. Heerlijk dagje dus. Toen nog even een plons in het zwembad bij Hannah, en weer vroeg naar bed om weer fit te zijn en de leerlingen weer volle bak les te geven op onze stageschool.

De dag van de Inter School zelf waren wij goed voorbereid dachten we, veel drinken mee, geroosterd brood mee, een pot pindakaas mee, camera’s mee en een mes om het brood mee te smeren. Aangekomen bij het stadion moesten ook wij onze tassen laten controleren en bleek dat er dat er niet één mes maar twee messen in mijn tas zaten. We konden natuurlijk wel zeggen dat dit was om het brood mee te smeren maar daar namen ze geen genoegen mee. Dus die messen konden we inleveren, Toen heb ik natuurlijk maar een paar boterhammen met een pasje uit mijn portemonnee gesmeerd. Ook kregen we van de school uit genoeg water en hotdogs. Dit was echt een mooie dag om mee te maken. Zo zaten er veel toeschouwers in het stadion van de verschillende scholen (van Grassy Park waren er alleen niet zo veel toeschouwers). De sfeer was echt leuk om te zien, de strijd tussen de scholen ook. Bij één van de eerste tussenstanden stond Grassy Park High op een derde plek, dus iedereen was blij. Maar bij elke tussenstand erna werd het minder, zo zijn we uiteindelijk van plaats 3 gezakt naar plaats 7. Dit kwam vooral doordat er bij sommige evenementen geen leerlingen van Grassy Park deelnamen en er dus punten bleven liggen. Erg jammer was dit wel en het was zeker niet nodig geweest als de administratie in orde was geweest. Veel leraren waren teleurgesteld over het behaalde resultaat, dit waren alleen wel de docenten die niet betrokken zijn geweest bij het proces naar de dag toe. Van alle leerlingen zijn er 27 door naar een volgende ronde om de school te vertegenwoordigen.

We hebben later in de week ook nog met zn drieen gebraaid in een van de vele townships. Een hele gave ervaring. Het heet Mzoli’s, voor de echte eetfans.. Je koopt in een winkel al het vlees wat je wilt, en dan lever je het bij een braai in en wordt het met een heerlijk sausje voor je bereid. Echt een geweldige manier van rijk en arm bij elkaar brengen. Je zit later lekker chill met zn allen op een parkeerplaats te genieten van de vele kilo’s vlees die je gekocht hebt. Echt een system dat ik in Nederland nog veel ga missen!!!!

In het volgende weekend zijn we wezen hiken. Maar dan niet één dag, maar meteen 3 dagen. Vrijdag avond de auto gepakt met Hannah, Luuk en Regan, en toen snel meeten met de andere hikers. Na een flink stuk onverharde weg zijn gecrosst kwamen we op een prachtige camping in de middle of nowhere uit. Snel het tentje opzetten en volle bak kaarten, en toen snel naar bed om ons voor te bereiden op de gruwelijke tocht van de volgende dag. Na half 7 gewekt te worden door de grootste spin die ik ooit in mijn leven heb gezien, snel wassen en de tent finaal afbreken. Met 14 liter water in mijn tasje stond ik alweer vroeg onderaan de berg die we op zouden hiken. Er werd gezegd dat we na 14 kilometer bij onze berghut zouden zijn, met geen water/elektriciteit/douches. Maar gelukkig waren we er al na ongeveer 11 km. Het was een pittige tocht door de bush bush, over stenen en door mega rivieren, maar we hebben het gelukkig overleeft! Nadat we even waren bijgekomen van ons eerste helse avontuur begon het tweede avontuur.

We begonnen aan een hike naar “Die hel”. Een prachtig meertje tussen verschillende Bergen en watervallen. Het wordt “Die hel” genoemd aangezien niemand weet hoe diep het meer is, en dit ook onmogelijk te meten is door de mens. Het was ook een flinke afdaling, met als beloning de mooiste waterplek die ik ooit in mijn leven heb gezien. Wat was dat prachtig!! Helaas moesten we na 2 uur wel weer naar ons berghutje om de avond tegemoed te wachten. 5 kilometer terugwandelen door de vele prikkelbosjes en andere gekke planten in je natte zwembroekje is trouwens geen aanrader! Ik ben blij dat ik nog een lapje stof aan had toen ik aankwam. Daarna lekker een biertje naar binnen gewerkt als beloning van de dag, en toen weer snel slapen om ons voor te bereiden op de terugweg.

Helaas ging de terugweg minder soepel dan gehoopt. Na ongeveer 2 en een half uur hiken namen we even een lekker pause om even wat bij te snacken.. We hadden alle anderen al afgeschud aangezien ons tempo iets hoger lag dan de andere hikers (groep van 16). Na de heerlijke snack naar binnen te hebben gewerkt was het weer tijd om de wandelschoenen aan te doen en vol gas naar de auto te gaan. Helaas was Regan vergeten om een flesje water te wisselen, dus moest hij dat nog even doen op het moment dat we wilden gaan. Luuk en Hannah besloten samen met een andere vrouw door te gaan lopen, terwijl ik besloot om heel even te wachten op Regan.. We hadden het hele weekend al een mega goed tempo, dus we hadden wel verwacht om na 5 minuten terug te zijn. Wel hadden we door dat we moesten doorlopen om weer dichtbij te komen, maar we voelden ons erg goed, en begonnen dus te joggen om weer bij te komen. Met de zware tas van Hannah op mijn rug ging dit onverwachts erg soepel. Zo soepel dat ik op een gegeven moment niet meer op de natuur lette, en alleen nog naar beneden naar het pad keek. Regan had volgens mij hetzelfde gevoel, waardoor we allebij een bordje met (NO ENTRY) hebben gemist.. Dit was helaas een pad dat een vertakking van het hoofdpad was, waardoor we helemaal de verkeerde kant op gingen. Na 10 minuten joggen waren we nog niet dichtbij, dus toen begon ik al lichte twijfels te krijgen. Het pad hield na een tijdje ook op, waardoor we nog meer twijfelden. Maar in plaats van weer om te draaien, dachten we beide dat we de weg wel weer terug konden vinden met ons geweldige richtingsgevoel. Helaas was dat niet het beste idee, en na 20 minuten door de struiken, riviertjes en over de rotsen te hebben geklommen hebben we toch maar besloten om alsnog om te draaien en naar het pad terug te keeren. Niet eens zo’n hele makkelijke opgave, als je de weg niet weet. Het enigste om je heen waren bergen, rotsen en heel veel prikkelplanten en gras. Maar na lang zoeken konden we toch weer het pad terug vinden en volle bak naar de auto sprinten, waar Luuk en Hannah al een dik uur op ons stonden te wachten. Volgende keer meteen naar mijn instinct luisteren denk ik.. Na dit geweldige avontuur snel naar huis gereden om weer een heerlijke braai in elkaar te zetten met Barry, Patricia en hun zoontje Tom, Hannah en Luuk. Echt weer zo’n moment van rust in de week.

Ik ben tijdens die braai ook uitgenodigt om mee te proberen te trainen met een lokaal Rugby team. Donderdag even kijken of dit iets voor mij is, en dan kunnen we wel gaan kijken of we hier ook echt aan kunnen starten. Wel een hele eer om hiervoor gevraagd te worden. Ik vind het eecht super gaaf dat ze me zo’n kans willen geven.. Alleen jammer dat ik nooit eerder echt rugby heb gespeeld.

Verder ook nog wat minder nieuws, met oog op de vele bosbranden in Kaapstad. In de afgelopen week zijn er al 4 hectaren van de Tafelberg verwoest door het vuur. Er worden veel vrijwilligers gevraagd om te helpen met het voorkomen dat het vuur bij de mensen en scholen komt. Gelukkig gaat het nu al een stuk beter met het bestrijden, en ik hoop dat ze de Tafelberg snel weer vuurvrij hebben.