De eerste ervaringen

Mijn eerste week:

Wat een ervaring zeg, we zijn nu echt in Zuid-Afrika.. Heel apart om dit avontuur mee te maken en daadwerkelijk kennis te maken met de Afrikaanse cultuur. De eerste week is nog niet eens over, en ik heb nu al ongelofelijk veel meegemaakt zeg! Het begon allemaal Donderdag. Het uitzwaaien op Schiphol. De halve familie was erop uit getrokken, en ook een paar goede vrienden stonden paraat om te handen te laten wapperen. Na een mooi afscheid gingen we daadwerkelijk richting het vliegtuig. Helemaal nieuw voor mij, aangezien dit de eerste keer was dat ik ging vliegen. En meteen niet zo’n klein stukje hoor.. Eerst 3 uur richting Istanbul, en toen nog zo’n 16 uur naar Kaapstad. Erg leuk om te doen hoor! 30 filmpjes kijken en veel highscores proberen te halen met de vele spelletjes. Wel mooi dat we helemaal vol werden gestouwd door de stewardessen. Bij aankomst werden we opgewacht door Barry. Een vrolijke man, die ons ook meteen uitnodigde voor een braai met hem, Hannah en wat vrienden. Snel de auto geregeld, en richting het huisje geracet, zodat we nog genoeg tijd hadden om boodschappen te halen, en toch nog op tijd te zijn voor onze eerste braai. Heel apart om dan echt links te moeten rijden. Het gebeurt me nog steeds regelmatig dat ik aan der verkeerde kant instap. Maar volgens mij moet dat ook wel erg snel gaan wennen. Na een ongelofelijk leuke ervaring met de braai, waar we helaas toch nog te laat waren >.< , en de gezellige ontmoeting met Hannah (onze begeleidster) gingen we snel naar huis om lekker vroeg bij te slapen.

Zaterdag gingen we nog even opzoek naar een goede drankzaak, en dan kom je natuurlijk bij ome Tony uit. Een onwijs enthousiaste man, met veel verhalen over zijn verschillende dranken. Hij was zo enthousiast dat we op de een of andere manier ook echt 3 flessen gekocht hebben.. Nu maar wachten op de volgende keer! Na deze ontmoeting zijn we nog even naar het strand gelopen. Wat een pokkenend als je dat voor de eerste keer doet zeg.. Daar moeten we de volgende keer maar even de auto voor pakken denk ik! Dat passen we ons meteen aan op het Afrikaanse cultuurtje. Zondagochtend hadden we met Hannah afgesproken om de tafelberg op te knallen. De wekker ging vroeg, maar helaas ging het niet door in verband met de mist die om de berg heen lag. Toen zijn we maar een andere berg genaamd “Lions Head” opgeknald. Ook niet de minste heuvel. Ook meteen het eerste wilde diertje gezien.. Een zogenaamde “Dassie”. Lekker sportief knallen, en weer helemaal fit worden na die lange vlucht. Na een goddelijk broodje zalm zijn we weer lekker naar huis gegaan, en daar vooral in de zon wezen chillen, en tijdens het cricket in slaap gevallen. Daarna nog even verder chillen buiten, en na het eten (Rijst) nog even kloten met alle foto’s en filmpjes van die dag. Daarna snel gaan slapen, want maandag stond er weer een uitje op het programma naar Kaap de goede hoop! En we gaan naar de Pinguïns!!! Awesome!

26-jan-2015
De dag dat we de halve dierentuin van Rhenen in het wild hebben gezien. De dag begon met het halen van boodschappen voor de komende week, en het wakker worden met een lekker bakje yoghurt als ontbijt.. Daarna snel de auto in om te gassen naar het meest zuidelijke puntje van Afrika. Na een dik uur rijden kwamen we uit in Simon’s town. Daar moesten we echt even langs, want daar schenen pinguïns rond te lopen. In een woord, GEWELDIG!! Wat een meesterlijke beesten zijn dat toch! Lekker met de GoPro aan het kloten geweest en lekker veel foto’s kunnen maken van deze mooie beesten. Tientallen op zo’n klein oppervlakte. Na dit leuke uitje gingen we door naar het natuurpark. Wat een aparte ervaring was dit, en wat hebben we veel dieren gezien. Striped mouses, baboon’s en jongkies, salamanders, struisvogels, antilopen.. Ze liepen hier allemaal rond! En op de weg terug zelfs nog even een schildpad opgepakt. Tandjes, wat zijn die dingen snel zeg.. Niet normaal!

Dinsdag de 27e hebben we daadwerkelijk onze eerste stagedag gehad. Jammer genoeg waren we een half uurtje te laat door het verkeer, maar dat mocht de pret niet drukken. Toen we aankwamen hadden we ongelofelijk veel bekijks. Vooral van de vele dames van de school, maar ook zeker van de voetbaljongens, die ineens allemaal naar me toe kwamen om zichzelf voor te stellen en te vertellen hoe goed ze wel niet konden voetballen. Ze wisten allemaal dat ik ook een voetballer was en ze konden niet wachten tot het moment dat ik ze les kon geven. Onwijs gaaf om te horen dat ze nu al zo enthousiast waren. We zijn meteen alle docenten langsgegaan, en natuurlijk the Princepal, Miss Woodstock. Een erg vrolijke, gezellige vrouw, met een hart voor bewegen. (Ondanks dat je dat niet helemaal aan haar kan zien). Na het voorstellen aan Reagan (onze assistent en een echte held!) konden we beginnen met sporten. Komende week staat het atletiek centraal. Om even een beeld te geven:

Op school hebben ze 3 groepen ingedeeld. De Pelican’s, Flamingo’s and the Swoan’s. Dit zijn de groepen die tegen elkaar strijden met verschillende atletiek onderdelen en de kampioen van de school willen worden. Hier zijn ook meteen docenten van de school aan gekoppeld. Deze docenten nemen deze kampioenschappen alleen wel even wat serieuzer dan dat het in Nederland genomen zou worden. Tijdens de pauzes gaan ze net niet met elkaar op de vuist, en er zijn constante discussies over de leerlingen en wie er gaan winnen. Echt geweldig om in te zitten. Nu gaan wij met z’n vieren (Hannah, Reagan, Luuk en ik) de 1200 leerlingen proberen atletieklessen te geven, waarbij wij onpartijdig moeten blijven. Daarom zijn we met z’n vieren een eigen groep begonnen. The Eagels. En natuurlijk gaan we bij de kampioenschappen de leerlingen helemaal inmaken ;-)! We zitten met de leerlingen op 3 verschillende velden waar de docenten vooral aan het lesgeven zijn, en wij overal kunnen inspringen om de lessen over te nemen als iets niet begrepen wordt. Erg leuk om te doen. Ook echt meteen begonnen met een interval training met de -14 meisjes van de Swoan’s. Echt humor om mee te maken. Alleen wel erg warm om mee te doen, alleen kon ik het niet helemaal laten, moet ik eerlijk zeggen. Over een week zijn de kampioenschappen en daarna gaat het echte lesgeven echt beginnen. Dan ziet het ernaar uit dat Luuk en ik met z’n tweeën 26 klassen P.A. (Physical Aducation) gaan geven, met klassen van 35 tot 50 leerlingen. Good luck.

Na deze geweldige ervaring nog even verder gekeken om de school heen, en ook meteen onze eerste vergadering in het Engels meegemaakt. Dat gaat trouwens wel erg goed! Het Engels praten kost geen enkele moeite, al zijn sommige mensen hier nog wel een beetje lastig te verstaan.

Helaas nog wel een klein smetje op deze laatste dag, aangezien we eindigde in het ziekenhuis. Vrees niet, niet voor Luuk of mij, maar voor onze nieuwe grote vriend Reagan. Helaas krijg hij bij het kogelstoten de kogel op zijn voet. 5 kilo vers aan de haak. Gelukkig niets gebroken, dus ik verwacht hem morgen wel weer op het veld om ons te helpen!

Nu ga ik maar afsluiten, anders blijf ik praten! Ik heb tot nu toe echt een geweldige tijd hier, ondanks dat ik thuis natuurlijk wel begin te missen! De familie en vrienden gelukkig veel appen, zodat ik goed in contact blijf! En natuurlijk wordt de Zwolle crew ook gemist! Dikke Lebber voor jullie allemaal en er zal snel weer een nieuw berichtje hierbij komen te staan!